بیکاری، خانه‌نشینی و نرفتن به مکتب باعث شد «آرزو» نقاش شود؛ دختری دانش‌آموز که درد‌هایش را در تصویر بیان می‌کند.
آرزو دانش‌آموز صنف یازدهم مکتب است که در کنار درس‌های مکتب به هنر نقاشی نیز علاقه دارد. او پس از بسته شدن مکتب‌ها و مراکز آموزشی مانند صدها دختر دیگر خانه‌نشین شده و از لحاظ روحی متاثر شد. این دانش آموز در خانه نقاشی می‌کند و می‌گوید تنها نقاشی کردن به او آرامش می‌بخشد و باعث می‌شود روزهای سخت و تکراری برایش به خوبی سپری شود.
به گفته وی، دنیای نقاشی دنیای رنگ‌ها و دنیای پر از آرامش و امید است.
آرزو می‌گوید با تغییر حکومت و بسته شدن دروازه‌های مکتب به روی دختران تمام هدف‌ها و پلان‌هایش ناتمام مانده است.
او همچنین می‌گوید، هر وقت خواستیم دلیل عقب ماند‌گی کشور ما افغانستان را بدانیم یکبار به این کار جاپانی‌ها فکر کنیم: قرار بود یک ایستگاه قطار در جاپان مسدود شود، اما متوجه شدند تنها کسی از همان ایستگاه مکتب می‌رفت یک دختر دانش‌آموز است. تنها برای او تا روز فراغتش ایستگاه را فعال گذاشتند.
اما، ما برای تعلیم و تحصیل دختران سر زمین مان چه کار می‌کنیم؟
این دانش آموز می‌گوید، امیدوار است حکوم طالبان با سرنوشت هزاران دختر به مانند خودش بازی نکند و دروازه‌های مکتب را به روی آن‌ها باز کند.
سال جدید برای بسیاری از دختران افغان امیدی بود برای رفتن دوباره آن‌ها به مکتب اما موضوع بازگشایی مکتب‌ها به روی دختران از سوی طالبان تاهنوز ناروشن است.
قبل از تسلط گروه طالبان به طور معمول در دومین روز سال جدید خورشیدی در افغانستان زنگ مکتب‌ها نواخته شده و دروازه‌های مکتب به روی دانش آموزان دختر و پسر باز می‌شد، اما امسال نیز سال آموزشی جدید ۱۴۰۲ در افغانستان دوباره بدون حضور دختران بالاتر از صنف ششم آغاز شده است.
مکاتب دخترانه حدود ۶۰۰ روز است که بسته مانده و حکومت طالبان به رغم وعده‌هایی که داده‌اند هنوز در مورد زمان بازگشایی مکاتب دخترانه چیزی نگفته‌اند.
سهیلا گلستانی