فرخنده: در نشست سطح عالی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به مناسبت سیامین سالگرد چهارمین نشست جهانی زنان، وضعیت نگرانکننده زنان و دختران در کشورهای جنگزده، بهویژه افغانستان، در مرکز توجه مقامهای بلندپایه بینالمللی قرار گرفت.
سیما باهوس، معاون دبیر کل سازمان ملل در امور زنان، در سخنان خود تأکید کرد که در بحرانهای انسانی گسترده، زنان و دختران نخستین و سنگینترین قربانیان هستند. او گفت: «از افغانستان تا یمن، از سودان تا غزه، این زناناند که بهای سنگین بیثباتی، خشونت و گرسنگی را میپردازند. ما به آنها بدهکاریم که در مسیر تحقق صلح و عدالت از هیچ تلاشی دریغ نکنیم.»
در این نشست، دبیر کل سازمان ملل آنتونیو گوترش، با هشدار درباره رشد زنستیزی در سطح جهان، گفت که دستاوردهای چند دهه مبارزه برای حقوق زنان، اکنون زیر فشارهای تازهای قرار دارند. او افزود: «درگیریهای گسترده و بحرانهای اقلیمی، حقوق و آزادیهای زنان و دختران را بهشدت محدود کردهاند. نفرت ساختاری و تکنولوژیک در حال گسترش است و باید در برابر آن ایستادگی کرد.»
از سوی دیگر، ریم السالم، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور خشونت علیه زنان، با اشاره به وضعیت دردناک زنان در افغانستان و فلسطین، این کشورها را نمونهای از «نابودی نظاممند زنان» توصیف کرد. او تصریح کرد: «در حالی که جهان خاموش نشسته، زنان و دختران به طور هدفمند هدف قرار گرفته و به حاشیه رانده میشوند. این بیعملی، چهره واقعی دولتهایی را که مدعی حمایت از حقوق زنان هستند، افشا میکند.»
همچنین، رهبران شماری از کشورها از جمله رئیسجمهور اسلوونی، نتاشا موسار، بر لزوم سرمایهگذاری در توانمندسازی زنان تأکید کرده و خواستار تضمین فرصتهای برابر برای دختران در همه کشورها شدند.
افغانستان یکی از محورهای اصلی این نشست بود؛ جایی که بر اساس گزارش کمیشنر عالی حقوق بشر ملل متحد، نرخ مرگ و میر مادران در بالاترین سطح جهانی قرار دارد. همزمان، محدودیتهای شدیدی که توسط طالبان علیه زنان وضع شده، از جمله حذف آنان از عرصه عمومی، آموزش و اشتغال، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.
قانون امر به معروف و نهی از منکر طالبان، که آزادیهای اساسی زنان را به شدت محدود کرده، در این نشست نیز مورد انتقاد شدید قرار گرفت و آن را یکی از عوامل افزایش رنج و انزوای زنان افغان توصیف کردند.
این نشست در حالی برگزار شد که موجی از نگرانیها درباره بازگشت عقبگردها در حوزه حقوق زنان در سطح جهان به چشم میخورد؛ و افغانستان، نمادی آشکار از این پسرفت توصیف شد.