فرخنده:در یکی از نشست‌های حاشیه‌ای مجمع عمومی سازمان ملل متحد، نرگس نهان، وزیر پیشین معادن افغانستان و فعال حقوق زنان، با انتقادی صریح و بی‌سابقه از عملکرد طالبان، حکومت فعلی این گروه را عامل «شدیدترین نوع آپارتاید جنسیتی در تاریخ معاصر» دانست.
نهان در این نشست که با همکاری نمایندگی‌های دایمی افغانستان، مکزیک، اسپانیا، فرانسه و سازمان‌های حامی حقوق زنان برگزار شد، هشدار داد که سکوت و بی‌عملی جامعه جهانی در برابر سرکوب ساختاری زنان در افغانستان، به معنای شراکت غیرمستقیم در این جنایت است.
او با اشاره به محرومیت گسترده زنان از تحصیل، اشتغال و مشارکت اجتماعی گفت:
«این‌ها اقداماتی تصادفی یا پراکنده نیستند؛ بلکه بخشی از یک سیاست هدفمند برای حذف نیمی از جامعه از عرصه عمومی‌اند.»
نهان خواستار آن شد که سیاست‌های طالبان علیه زنان، به‌عنوان “جنایت علیه بشریت” در اسناد بین‌المللی به رسمیت شناخته شود. او همچنین با لحنی تند، کشورهای اسلامی را به دلیل سکوت در برابر سوءاستفاده طالبان از دین، مورد انتقاد قرار داد و افزود:
«اسلام دین عدالت، رحمت و کرامت است. اما طالبان آن را به ابزاری برای کنترل، تحقیر و حذف تبدیل کرده‌اند، و جهان اسلام در برابر این تحریف، سکوت پیشه کرده است.»
او با ابراز نگرانی از گسترش آموزش‌های افراطی در مدارس دینی افغانستان هشدار داد که نوجوانان پسر در حال تبدیل‌شدن به نسل جدیدی از افراط‌گرایان‌اند، آن هم در شرایطی که دختران از هر نوع آموزش و رشد فکری محروم‌اند.
در بخش دیگری از سخنانش، نهان بر مقاومت خاموش اما شجاعانه زنان افغان در داخل کشور تأکید کرد و گفت:
«این زنان، بدون حمایت جدی، جان خود را به خطر انداخته‌اند تا با این نظام ظالمانه مقابله کنند. اما جامعه جهانی هنوز نتوانسته پاسخ درخوری به این شجاعت بدهد.»
نهان هشدار داد که عادی‌سازی وضعیت کنونی افغانستان، می‌تواند الگوی خطرناکی برای دیگر حکومت‌های سرکوب‌گر باشد. به گفته او، تداوم بی‌تفاوتی ممکن است به تثبیت دولت‌های دفاکتو در دیگر نقاط جهان منجر شود، و این نه‌فقط تهدیدی برای افغانستان، بلکه برای نظم بین‌الملل و انسانیت جهانی است.
وی همچنین از سازمان ملل متحد خواست تا نماینده ویژه‌ای برای صلح در افغانستان تعیین کند؛ شخصی که بتواند با نهادهای مدنی، گروه‌های سیاسی، زنان و جوانان افغان – چه در داخل و چه در تبعید – وارد مشورت شود و مسیر تازه‌ای برای آینده سیاسی این کشور ترسیم کند.
در پایان، نهان با استناد به آمارهای اخیر، از احتمال تعطیلی قریب‌الوقوع ۹۰ درصد از نهادهای محلی زنان در افغانستان خبر داد و خواستار تأمین فوری و پایدار منابع مالی برای ادامه فعالیت‌های این سازمان‌ها شد.
او خطاب به دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی گفت:
«این نبرد، فقط نبردی برای حقوق زنان نیست؛ بلکه تلاشی برای نجات یک ملت و پاسداری از وجدان مشترک جهانی است. اگر امروز روی برگردانیم، فردا دیر خواهد بود.»