فرخنده: مود پتی، نماینده پارلمان فرانسه، با انتقاد شدید از سیاستهای طالبان، گفته است که این گروه در حال به انزوا کشاندن زنان و دختران افغان هستند تا زمانی که «کاملاً ناپدید شوند». این اظهارات او در حالی مطرح میشود که طالبان در سه سال اخیر، با وضع محدودیتهای سنگین بر زنان و دختران، نقض حقوق بشر را به سطح بیسابقهای رساندهاند.
پتی در نوشتهای که در شبکه اجتماعی اکس منتشر کرد، از جامعه جهانی پرسید: «چگونه چنین چیزی هنوز در دنیای قرن بیستویکم ممکن است؟» این سوال بهویژه به شرایط سخت زنان و دختران افغانستان اشاره دارد که تحت حاکمیت طالبان از حقوق ابتدایی خود محروم شدهاند.
در سه سال گذشته، طالبان محدودیتهای شدیدی علیه زنان وضع کردهاند. یکی از این محدودیتها منع دختران از رفتن به مدارس بالاتر از صنف ششم است. همچنین دانشگاهها به روی زنان بسته شده و دختران از دسترسی به تحصیلات عالی محروم شدهاند. علاوه بر این، زنان طبق قانون امر به معروف طالبان که از سوی رهبر این گروه تأیید شده است، حق گشتوگذار در اماکن عمومی را ندارند و باید در انظار عمومی خاموش بمانند.
یکی از جدیدترین دستوراتی که از سوی رهبر طالبان صادر شده، این است که کلکینهای خانهها نباید به خانههای همسایه باز شوند تا زنان و دختران قابل رؤیت نباشند. این دستور، به گفته نهادهای حقوق بشری و کارشناسان، نماد بارزی از سرکوب شدید زنان در افغانستان است.
نهادهای حقوق بشری و کارشناسان بینالمللی از جمله ریچارد بنت، گزارشگر ویژه ملل متحد برای افغانستان، بارها از این سیاستهای طالبان به شدت انتقاد کردهاند. آنان این اقدامات را نوعی «آپارتاید جنسیتی» میدانند که به حذف زنان و دختران از عرصههای اجتماعی و عمومی منجر میشود.
پتی نیز در انتقادهای خود، این سیاستها را نه تنها نقض حقوق بشر، بلکه تهدیدی جدی برای آینده زنان افغان میداند و از جامعه جهانی خواسته است که بیشتر از پیش برای فشار بر طالبان جهت پایان دادن به این سیاستهای سرکوبگرانه تلاش کند.
با ادامه این سیاستهای سرکوبگرانه، آینده زنان افغان در هالهای از ابهام قرار دارد. محدودیتهای شدید بر تحصیل، اشتغال، آزادیهای فردی و حتی حقوق ابتدایی این قشر از جامعه، آنها را در شرایطی قرار داده که تنها به خانههایشان محدود شده و از مشارکت در زندگی اجتماعی و اقتصادی کشور محروم شدهاند.
مود پتی با اشاره به این واقعیت تلخ گفته است که چنین شرایطی در قرن بیستویکم، غیرقابل قبول است و باید بهطور جدی از سوی جامعه جهانی محکوم شود. در حالی که افغانستان در دوران پیش از طالبان شاهد پیشرفتهای قابل توجهی در زمینه حقوق زنان و برابری جنسیتی بود، اکنون با بازگشت طالبان، این دستاوردها به شدت تهدید شده است.