طالبان بار دیگر اعتراض زنان را در کابل با خشونت سرکوب کردند
در ادامه اعتراضات زنان در واکنش به وضع محدویت ها، محرومیت از تحصیل و حذف از عرصه های عمومی جامعه، شماری از زنان (9 عقرب) در یک تجمع اعتراضی اسناد و مدارک تحصیلی شان را به نمایش گذاشتنه و خواهان کار و حقوق شان شدند، اما به زودی از سوی نیروهای حکومت طالبان سرکوب و متفرق شدند.
شرکت کننده گان این تجمع در پارک شهرنو کابل می گویند: زنان افغانستان در بیش از یک سال گذشته صدها بار صدای خود را بلند کرده اند، اما جامعه جهانی آنرا ناشنیده گرفته است.
یکی از زنان در ویدیویی که به رسانه ها ارسال کرده می گوید: آمر حوزه طالبان گفت شما حق ندارید برنامه ی برگزار کنید.
اعتراض کننده گان، جامعه ای بدون زن را جامعه تاریک و افراطی می خوانند و می گویند که هیچ کسی حق ندارد زنان را از جامعه حذف کند.
این در حال است که روز گذشته نیز ده ها تن از دانشجویان دختر دانشگاه بدخشان نیز پس از آنکه از ورود آنان به دلیل نپوشیدن برقع جلوگیری شد دست به اعتراض زدند.
با وجود که هدف زنان از گردهمایی و نمایش اسناد تحصیلی شان در پارک شهرنو برگزاری یک برنامه مدنی، صلح آمیز و بدون خشونت بوده که حق مسلم هرشهروند است، اما طالبان اسناد تحصیلی آنها را پاره کرده و خبرنگاران را که برای پوشش گردهمایی به پارک شهرنو کابل آمده بودند با خود بردند.
در همین حال به نقل از شماری رسانه ها طالبان مانع کار زنان در نهاد های خصوصی شده و شماری زیاد زنان که مصروف کار در نهاد های خصوصی بودند را اخراج کرده اند.زینب( نام مستعار) یک زن 27 ساله است که در یک سال اخیر دو بار توسط طالبان از کار اخراج شده است.
او بار اول با تسلط طالبان بر کشور وظیفه اش را که در یک وزارتخانه بود از دست داد، بار دوم که زینب پس از ده ماه بیکاری در یک نهاد خصوصی کار پیدا کرده بود بعد از سه ماه کار در سکتور خصوصی در 16 اکتوبر 2022 ماموران امر به معروف و نهی از منکر او را از شرکت به خاطر زن بودنش اخراج کردند.
مریم ( نام مستعار) یک تن از زنان دیگر است که سه سال پیش در زمان جمهوریت درامتحان بست اداره دولتی مطابق رشته و مسلک از طریق اصلاحات اداری و خدمات ملکی کامیاب شده و در بخش کارمند بخش ای تی (تکنالوژی ومعلوماتی) مصروف کار بود. پس از تسلط طالبان وظیفه اش را از دست داده و مدت زیادی می شود بیکار است.
او می گوید رشته تحصیلی اش کمپیوتر ساینس بوده و مهارت زیاد در بخش تکنالوژی دارد. اما به دلیل محدودیت ها از سوی طالبان نمی تواند در ادارات دولتی و نهاد های خصوصی کار کند و از آموزش و مهارت هایش درین بخش استفاده کند.
جامعه و کشور در حال توسعه مثل افغانستان برای گزار از فقر و رسیدن به پیشرفت به نیرو و آموزش جوانان بدون تبعیض جنسیتی نیازمند است و تمام اداره های دولتی و خصوصی به افراد آموزش دیده و مسلکی نیاز دارند اما طالبان و حکومت آنها برعکس این دیدگاه عمل کرده و هر روز با حذف نیم از پیکر جامعه سرنوشت این کشور و مردمان اش را به سوی جهل ، تاریکی و فقر می کشاند.
با وجود که دادخواهی زنان یک حرکت مدنی بوده که حق مسلم هر شهروند در یک جامعه مدنی است اما طالبان با رفتارهای خشونت آمیز که همیشه در برابر زنان داشته اند، دیدگاه این گروه را نسبت به حقوق مدنی یک قشر بزرگ جامعه نشان می دهد.
با روی کار آمدن حکومت طالبان در افغانستان، این چندمین بار است که زنان در پیوند به وضع محدودیت ها دست به اعتراض می زنند، اما نه تنها با بی توجه ی به حقوق شان، آنها را نادیده می گیرند بلکه توسط نیرو های طالبان با خشونت سرکوب می شوند.بی توجه ی وشنیده نشدن صدای زنان افغانستان از سوی جامعه جهانی تصمیم این گروه را برای حذف زنان از اجتماع قوام تر( مستحکم تر) کرده است.