شماری از معترضان افغان که در پاکستان منتظر مصاحبه، دریافت ویزه و اسکان مجدد در ایالات متحده هستند.
به نقل از آسوشیتدپرس، صدها پناهجوی افغان روز گذشته به خاطر تاخیر دریافت ویزهٔ ایالات متحده در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان، مظاهره کردند.
این شهروندان افغان به دلیل خطر و تهدیدی که از سوی طالبان متوجه آنان بوده، از طریق برنامهٔ اسکان مجدد افغان‌های معروض به خطر در پاکستان به سر می‌برند و منتظر دریافت ویزهٔ امریکا اند.
برنامهٔ اولویت۱ و اولویت ۲ حکومت ایالات متحده که به نام (P1 و P2) معروف اند، برای پیگیری سریع صدور ویزه برای افغان های در معرض خطر از جمله ژورنالستان و فعالان حقوق بشر طراحی شده است. این برنامه پس از مسلط شدن مجدد طالبان در افغانستان ایجاد شد.
بر اساس این برنامه، افراد واجد شرایط باید برای حکومت ایالات متحده، یک سازمان رسانه‌ای مستقر در ایالات متحده یا سازمان غیرحکومتی در افغانستان کار کرده باشند و باید از سوی کارفرمای مستقر در ایالات متحده معرفی شوند.
درخواست دهندگان در معرض خطر برای بیش از یک سال و شش ماه به خاطر پروسهٔ دریافت ویزهٔ ایالات متحده در پاکستان به سر می‌برند.
تاخیر صدور و اسکان مجدد، متقاضیان افغان را در موقعیت بسیار آسیب پذیری قرار داده است، زیرا آنها با مشکلات اقتصادی و عدم دسترسی به خدمات صحی، آموزش و سایر خدمات در پاکستان دست و پنجه نرم می کنند.
حسام‌الدین، یکی از معترضان و متقاضی ویزهٔ P2 گفت که مقامات، افغان‌هایی را که برای دریافت ویزهٔ (P1 و P2) درخواست داده اند، باید به یک کشوری انتقال بدهند که مراکز اسکان مجدد به روی آنان باز است و با متقاضیان مصاحبه برای دریافت ویزه انجام شود.
بر اساس قوانین ایالات متحده، درخواست دهندگان نخست باید در یک کشور سومی نقل مکان کنند تا به درخواست آنان رسیدگی شود. این روند معمولا بین ۱۴ تا ۱۸ ماه را در بر می‌گیرد.
پس از آنکه طالبان در آگست ۲۰۲۱ بار دیگر در افغانستان مسلط شدند، بسیاری از افغان بلافاصله کشور شان را ترک کردند.
اما طالبان به سرعت محدودیت سفر به خصوص بالای زنان و دختران را وضع کردند. علاوه بر آن، رهبران این گروه، زنان و دختران را از آموزش محروم کرده اند. دختران فقط تا صنف ششم حق آموزش در مکاتب را دارند.
در یکی از شعار‌های که این معترضان با خود حمل می‌کردند، خطاب به مقامات ایالات متحده نوشته شده بود که «ما، دارندگان پرونده های P1/P2، متحدان و همکاران شما، نقش مهمی در گسترش دموکراسی، حقوق بشر و آزادی بیان ایفا کردیم. ما در حال حاضر از شما تقاضای حمایت و همراهی در روزهای بد زندگی را داریم.»