ملک ستیز، نویسنده و پژوهشگر روابط بین‌الملل در نامه‌ای به زنان برجسته‌ی امریکا، از آن‌ها پرسیده که چرا در مورد وضعیت زنان افغانستان سکوت اختیار کرده‌اند.
آقای ستیز روز گذشته(یک‌شنبه، ۵ سنبله) در نامه‌ای در صفحه‌ی اجتماعی فیسبوک خود مشخصا کاملا هریس، معاون رییس جمهور، هیلاری کلینتون، نامزد ریاست جمهوری، نانسی پلوسی، رییس پیشین مجلس نمایندگان و کاندولیسا رایس، مشاور پیشین شورای امنیت ملی امریکا را مخاطب قرار داده و گفته است که آن‌ها چندین بار از افغانستان بازدید کرده و به زنان افغانستان وعده‌های بی‌شمار حمایتی تحویل داده‌اند.
او افزوده که اکنون زمان آن فرارسیده است که در قبال وعده‌های تان به زنان و دختران محروم افغانستان پاسخ‌گو باشید.
ستیز گفته است که زنان برجسته‌ی امریکایی در زمان بازدید از افغانستان، با زنان افغانستانی عکس‌های یادگاری گرفته و در رسانه‌های امریکا نشر کرده‌اند؛ اما همان زنان امروز در افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق رسمی خود که کار و آموزش است، محروم شده‌اند.
او گفته که بر تمام آزادی‌های زنان و دختران افغانستانی دستان سیاهی حاکم شده است که حتا بر شیوه‌ی راه‌گشتن، خندیدن، نگاه کردن، سخن گفتن، غذا خوردن و نفس راحت کشیدن آنان تیغ و تبر نشان داده می‌شود.
ستیز یادآوری کرده است که دولت امریکا به‌جای حمایت از زنان، با کسانی‌که باعث این مصیبت بی‌مانند در تاریخ معاصر جهان شده‌اند، تعاملات خلق کرده و به آن‌ها از راه‌های رسمی و غیر رسمی پول می‌فرستد.
او با انتقاد از زنان برجسته‌ی امریکایی نوشته است، شما که القاب شجاع‌ترین، پرکارترین و با نفوذترین زنان جهان را یدک می‌کشید، چرا در قبال وضعیت زنان افغانستان خاموش هستید؟
او با اشاره به کنفرانس جهانی حمایت از زنان در پیکنگ که نماینده‌ی امریکا در آن گفته بود، «کشورش در برابر هر دولتی که سبب تبعیض سیستماتیک علیه زنان شود، بی‌تفاوت نخواهد بود!»، از این زنان می‌خواهد که حالا به افغانستان بیایند و وضعیت زنان را ببینند، تبعیض چه که حتا زن بودن«گناه» است.
ستیز گفته است که تا هنوز هیچ‌یکی از زنان برجسته‌ی امریکا ابتکار یک اقدام عملی در برابر جنایاتی که همین اکنون در افغانستان علیه زنان تحمیل می‌شود، انجام نداده‌اند!
او تاکید کرده است که به یاد داشته باشید، مردم افغانستان به‌ویژه زنان، این«خاموشی مرگ‌بار» شما را فراموش نمی‌کنند: «فقط چند صد متر دورتر از کانگرس، گورستان بزرگی است از هزاران جوان امریکایی که در کشور من کشته شدند. بروید و بر سنگ‌های این گورها نگاه کنید؛ اما فراموش نکنید که ما ده‌ها هزار گور سپاهیان گم‌نام را برای یک هدف مهم زیر چتر هژمونی سیاسی و راه‌بردی شما در کشور سرگردان خود داریم. اینان همه مادر، همسر و دخترانی دارند که امروز حق نفس‌کشیدن را از دست داده‌اند.»
ملک ستیز در ادامه به این زنان نوشته است، فراموش نکنید که کودکان شهیدان افغانستان روزی قد خواهند کشید و داستان این خاموشی دردناک شما را در فلم‌های داستانی به تصویر خواهند کشید.
او در اخیر به زنان برجسته‌ی امریکایی گفته است: «به یاد داشته باشید که دختران ما شما را به مثابه‌ی زن که یک موجود مقدس است، حساب نخواهند کرد و نام تان را در پهلوی هراس‌افگنان خواهند نوشت.»