شمایل توانا ناصری فعال حقوق زن، نسبت به سکوت جامعه جهانی در قبال بحران حقوق بشری زنان و دختران افغانستان اعتراض کرده است.
ناصری (دوشنبه، ۸ عقرب) در یک حرکت اعتراضی یک‌نفره در واشنگتن به بازداشت زنان معترض توسط طالبان واکنش نشان داده است.
این فعال حقوق زن می‌گوید: ادامه سلطه طالبان مصیبت های بسیار متعدد و سنگینی را بر سرنوشت مردم افغانستان تحمل کرده است که در اثر آن مردم به صورت سیل آسا از کشور فرار میکنند.
ناصری گفته است، در میان میلون‌ها انسانی که در این دو سال مجبور به ترک وطن شده اند، جماعت کثیری از فعالان عرصه حقوق بشر، حقوق زنان، فرهنگیان، خبرنگاران، هنرمندان و روشنفکران جامعه قرار دارند.
این فعال حقوق بشر تصریح کرده است، هرچند که در سایه امارت طالبان در بعض مناطق امنیت گورستانی برقرار شده است، اما حاصل این امنیت، موجی از تبعیض قومی، مذهبی و جنسیتی، فقر و بیکاری می‌باشد که زندگی را به کام مردم تلخ کرده است.
ناصری افزوده است، در این دو سال مردم در ولایت‌ها و شهرهای مختلف افغانستان از جمله، دایکندی، غور، پنجشیر، بغلان، بلخاب … مورد کشتارجمعی و نسل‌کشی قرار گرفته است که گزارش‌های آن بسیار تکان دهنده بوده است.
او می‌گوید، طالبان ظاهرا عفو عمومی اعلام کرده بودند، اما برخلاف این وعده، مخالفان شان، از جمله نیروهای امنیتی دوران جمهوریت را بصورت مسلسل به زندان انداخته و پس از شکنجه به رگبار بستند و کشتند.
ناصری تاکید کرده است، که در میان قربانیان خشونت طالبان، زنان بیش از همه توسط این گروه تروریستی مورد ستم و تبعیض قرار گرفتند. آنها محدودیت های بسیاری را بر زندگی زنان وضع کردند. زنان از حق کار، تخصیل،حق فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سفر محروم شدند. اما خوشبختانه زنان و دختران افغانستان در مقابل پایمال شدن حقوق شان سکوت نکردند.بلکه درین مدت شب و روز در داخل و خارج از افغانستان علیه این گروه جنایت کار و تروریست به مبارزه و فریاد عدالت خواهی خود ادامه دادند. زنان افغانستان در این مبارزه مقدس هزینه های بسیار سنگین پرداختند که از جمله بصورت بسیار مظلومانه زندانی و شکنجه شدند و تعدادی هم به شهادت رسیدند.
در اخرین مورد چندی پیش این گروه جنایت کار، ندا پروانی، ژولیا پارسی و منیژه صدیقی را به اتهام عدالت خواهی زندانی کردند که هنوز در پشت میله های زندان به سر می برند.
ناصری در پایان، قطعنامه جنبش‌های اعتراضی زنان را به خوانش گرفته که در آن ضمن محکوم کردن این جنایت طالبان، خواست‌های جنبش‌های اعتراضی زنان در پیوند به این مسئله به صورت ذیل بیان گردیده است:
1- گروه طالبان باید هرچه زودتر فعالین عرصه حقوق زنان از جمله، ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی، رسول پارسی را از زندان آزاد کند.
2- از تمام جریان‌های سیاسی وطنی متعهد به فضیلت‌های انسانی و مدافع حقوق بشر و حقوق زنان میخواهیم که صدای مظومیت فرهنگیان و مدافعین حقوق بشر که در اسارت طالبان به سر می برند، باشند تا با اعمال فشار بر طالبان، امکان رهایی افراد نام برده را که در بازداشت طالبان به سر می‌برند، فراهم شود.
3-از مردم افغانستان به ویژه روشنفکران، فعالان حقوق بشر، فعالان جامعه مدنی و فرهنگیان میخواهیم که در قبال اقدامات ظالمانه طالبان سکوت نکنند و از مبارزات انسانی زنان برای دسترسی به ابتدایی ترین حقوق انسانی شان حمایت نمایند.
4- از جامعه جهانی و نهادها و سازمان‌های حقوق بشری میخواهیم که با اعمال فشار بر طالبان، نگذارند که ادامه ظلم و ستم آنها در حق زنان افغانستان، سبب حذف کامل زنان از روند زندگی اجتماعی گردد. محرومیت زنان از حقوق انسانی شان، سبب خلق بزرگترین فاجعه انسانی در افغانستان خواهد گردید که پیامدهای آن شامل تمام منطقه و جهان خواهد گردید.
5- از تمام دختران و زنان افغانستان میخواهیم که تسلیم زور و جبر نشوند و با هوشیاری و جسارت به مبارزات مدنی شان علیه ستم و تاریکی ادام داده که پخش و نشر آگاهی یکی از اساسی ترین گامهای این مبارزه انسانی می باشد.
6- تا زمانیکه زنان افغانستان به تمام حقوق از دست رفته شان دست نیابند، مبارزه ما ادامه خواهد داشت.
و من الله توفیق.
شمایل توانا ناصری
فعال حقوق زن