سمیرا مادر چهار دختر است، او می‌گوید با وجود مشکلات اقتصادی که داشتند اما بازهم دخترانش را به درس و مکتب تشویق می‌کردند و به آینده بهتر فرزندان شان امیدوار بودند.
اما بعد از اینکه مکتب‌ها به روی دختران بسته شد دختران اش در گوشه خانه قالین بافی می کنند.
سمیرا داستان زندگی اش را به فرخنده نیوز چنین بیان می کند:
بیست سال پیش دوران اول حاکمیت طالبان بود که به پاکستان مهاجر شدیم آنجا همه افغان‌های مهاجر قالین می بافتند، فامیل من هم برای ادامه زندگی در آنجا باید قالین بافی یاد می گیرفتند من کودک بودم که با خانواده ام شروع به قالین بافی کردم. چندین سال گذشت و ما از طریق بافت قالین خرج و مصارف زندگی را تامین می کردیم.
ازداوج کردم شوهرم هم قالین بافی بلد بود و هر دو برای پیشبرد زندگی قالین می بافیدیم. بعد از چندین سال تصمیم گرفتیم برگردیم به افغانستان شرایط خوب بود و من و همسرم صاحب سه دختر بودیم. نسیم، شوهرم دوکان کوچک وسایل برقی و الکترونیکی باز کرد و سه دختران قد و نیم قد ام هم مکتب را شروع کردند.
با وجود مشکلات اقتصادی که داشتیم اما بازهم دختران ام را به درس و مکتب تشویق می کردم و به آینده بهتر فرزندان ام امیدوار بودم.
چند سال از گرد و خاک قالین بافی با قیمت بسیار پایین راحت بودم و خودم هم در صنف‌های سوادآموزی شرکت می‌کردم و کم‌کم خواندن و نوشتن را بلد شده بودم.
اما تغییر شرایط در کشور ما را باز به روزهای اول برگرداند، بعد از اینکه مکتب‌ها به روی دختران بسته شد و شوهر ام بیکار شد من، شوهرم و دخترانم در گوشه خانه هر روز مجبور به قالین بافی شدیم.
بعد از چندین سال مهاجرت در پاکستان به کشور خود افغانستان بر گشته بودیم اما حالا جز مهاجرت راه دیگری نداریم، اما شرایط برای مهاجرت و سفر در این شرایط به قیمت جان ات تمام می شود.
سمیرا اضافه می کند، من از مجبوری و وضعیت بد اقتصادی مجبور بودم درس نخوانم و قالین ببافم، دخترانم را همیشه تشویق می کردم که درس بخوانند اما حالا با بسته ماندن مکتب و دانشگاه ها آنان نیز مجبور استند قالین ببافند.
مروه دختر دوم سمیرا، صنف نهم مکتب بود که دروازه های مکتب به روی شان بسته شد.
او می گوید مشکلات اقتصادی و نبود زمینه درس و تحصیل مروه را به بافتن قالین مجبور کرده است. او می‌گوید کسانی که اقتصاد شان خوب است می توانند صنف های آنلاین داشته باشند و آنلاین درس بخوانند اما زیادتر مردم افغانستان اقتصاد خوب ندارند و نمی توانند در این شرایط که مردها نیز بیکار استند حتا نان خوردن برایشان بیابند چی برسد به درس آنلاین خواندن.
سمیرا و شوهرش از مزد کم که از قالین بافتن به دست میاورد شکایت دارد و می گوید؛ کاری که بسیار مزد کم دارد و ضرر آن برای چشم،دست،مجرای تنفسی زیاد است.
سمیرا می‌گوید قالین که خانه‌های مردم را زیبا می‌کند اما برای خانه ما همیشه کار شاقه بوده است و مواد که با آن قالین را می بافیم گرد و خاک زیاد دارد.
با تغییر نظام افراد زیادی از مردان و زنان در افغانستان بیکار شدند
بحران بیکاری از یک سو و بسته شدن راه علم و دانش، دختران بسیاری را وادار به کارهای شاقه کرده است.
این در حال است که بانک جهانی در گزارش تازه اش، اقتصاد افغانستان را شکننده گفته و افزوده است که دو سوم خانواده ها در افغانستان با چالش های معیشتی روبرو هستند.