آرزو داشت که بحیث داکتر در شفاخانه ملکی ابو علی سینا شهر مزار شریف ولایت بلخ ایفا وظیفه نماید.
دوست ندارد که نام واقعی اش را بگوید و خود را با نام مستعار رویا نوری معرفی می‌کند، وی هفت سال در دانشگاه طبی بلخ تحصیل کرده و در سال ۱۴۰۰ از دانشگاه فارغ‌التحصیل و در اول ماه جوزا همین سال برای فراغتش جشن گرفت و برای اینکه به رویای کودکی‌اش می‌رسد، خوشحال بود.
بعد از تمام کردن دانشگاه تقربیا حدود یک سال با برنامه و تقسیم اوقات منظم و با تلاش شبانه روزی برای امتحان اگزت که از طرف وزارت صحت عامه و تحصیلات عالی از فارغان دانشگاه طبی سراسر افغانستان برای اجازه کار بحیث داکتر گرفته می‌شود آمادگی گرفته تا بتواند اجازه کار و تخصیص‌اش را بگیرد و تاریخ که قرار بود رویا و دیگر دختران که از دانشگاه های طبی فارغ‌التحصیل شدند ۲۸ دلو سال ۱۴۰۱ بود ؛ اما با فرمان طالبان امتحان طبقه اناث به تاریخ ۲۵ دلو همین سال لغو شد.
رویا: “این تصمیم طالبان طبعأ که بسیار تاثیر بد بالای ھمه‌ی ما داشت چون ما در آخرین مرحله کار ما قرار داشتیم و امید به آیندہ خود داشتیم و این لغو امتحان یک ناامیدی به تمام معنی را به وجود ما جاری کردہ و گویا زحمات ھفت ساله ما با یک تصمیم ظالمانه از نابود شد، دیگر تا امسال این امتحان از طبقه اناث گرفته نشده و در آینده هم فکر نکنم طالبان به ما اجازه بدهند که این امتحان را بدهیم و بتوانیم مجوز کار را بگیریم. ”
از رویا در باره کتاب‌های که برای این امتحان مطالعه کرده پرسیدم؟
رویا:” مدت یک سال آمادہ‌گی به امتحان اگزت گرفتم که شامل تمام موارد ھفت سال که در دانشگاه خواندیم بود.
یک حجم فوق العادہ زیاد بود؛ اما خوش‌آیند، به امیدی که آخرش کاملا راحت و خوش حال می‌شوم و با امیدھای فراوان تمام کتاب‌های که در دروان ھفت‌ساله که در دانشگاه به ما تدریس شده را جز به جزء خواندم تا بتوانم در این امتحان قبول شوم؛ ولی نشد و به ما اجازه حضور نداند و طبقه ذکور این امتحان دادند. ”
از وی پرسیدم امتحان اگزت چقدر برای کار کردن در شفاخانه برای شان ضروری است؟
رویا:” ما بعد از سپردن کردن این امتحان با موفقیت مجوز کارکردن بحیث داکتر را در سراسر کشور بدست می‌آوریم و اگر این مجوز را نداشته باشیم اصلا نمی توانیم وظیفه اجرا کنیم چون سند اگزت را نداریم که داشتن سند برای ما جز از شمولیت به وظیفه ما است.”
رویا از آینده نامعلومش نگران است و می گوید اگر این امتحان را سپری کرده بود می‌توانست حالا داکتر باشد و مشکلات صدها نفر در بخش صحی را حل کند، و هفت سال تلاش و سختی‌اش بی نتیجه نمی‌شد.
و حالا ده‌ها دختر افغانستانی که مانند رویا قرار بود این امتحان را بدهد با سرنوشت نامعلوم دست و پنجه نرم می کنند، در افغانستان تمام زنان و دختران اجازه کار، تحصیل و سفر بدون محرم شرعی را ندارد و محدودیت‌های روزافزون طالبان بالای زنان و دختران شرایط زندگی را برای آنان سخت‌تر کرده است.
رویا:” فعلا بیکار ھستم وظیفه‌ی ندارم؛ اما بعضی مصروفیت‌ھا از قبیل درس آنلاین و رفتن به یکی از کلنیک‌ھای شخصی به نام کلنیک محبی بخش نسایی ولادی با یک داکتر نھایت دل سوز و مھربان داکتر صاحب محبی به شاگردی کار می‌کنم و بدون کدام معاش فقط هدفم یادگیری است. و با یک تقسیم اوقات منظم یک روز در میان میروم با ھزارھا امید.
از رویا پرسیدم وضعیت اقتصادی خانواده اش چگونه است؟
رویا: ” شرایط اقتصادی ما ھم مانند قبل نیست، چون اکثریت اعضای فامیل ما در دولت قبلی وظیفه داشتند و بعد از سقوط جمهوریت آنها بیکار شدند و حالا پدر و خواھرم که سال دوم دانشگاه‌اش بود، و بعد از تصمیم طالبان خانه‌نشین گردیده حالا با خیاطی کردن مصارف خانه را به سختی تهیه می کند.”
افغانستان کشوری است که با نظام صحی ضعیف، بسیاری از مردمش به کشورهای همسایه چون پاکستان و هندوستان با مصرف بلند برای تداوی بیماران شان می‌روند، شفاخانه‌ها و داکتران داخلی این کشور توانایی تداوی و وسایل پزشکی را ندارند و این امر باعث می‌شود مردم برای تداوی به کشورهای همسایه بروند. بعد از سقوط نظام جمهوریت وضعیت نطام پزشکی افغانستان ضعیف تر از قبل گردیده است و این وضعیت نگران کننده می‌باشد.
ليلا “رضوی”