روایات تلخ از زندگی دختران افغانستان را نمی توان در قالب یک داستان خلاصه کرد.
رسانه فرخنده – زندگی که پس سال ها تلاش ، به یک چشم بر هم زدن بیست سال به عقب برگشت. طالبان پس به قدرت رسیدن دوباره، نه تنها زنان را از اجتماع حذف بلکه آن ها را از اساسی ترین حقوق شان(تحصیل) محروم کردند.
تحصیل حق مرد و زن افغان است، اما دختران بالاتر از صنف ششم دو سال و هفت ماه می شود که از این حق محروم است. این محرومیت اما،نه تنها سبب بروز مشکلات، بلکه باعث افزایش میزان افسردگی دختران نیز شده است.
ازدواج های اجباری، کارهای شاقه، افسردگی، نا امیدی و یک آینده ی نا مبهم، از جمله مشکلاتی است که دختران افغانستان با آن دست و‌پنج نرم می کند.
“ماه ها است که بیکارهستم، نه جای برای رفتن دارم و نه درس، شغل و سرگرمی که بتواند مرا از این افسرگی نجات دهد. احساس می کنم روحم در من مرده است و هیچ حسی برای زندگی ندارم. با خود می گویم ای کاش یک دوست می داشتم که می توانست به من انگیزه دهد تا در این شرایط سخت زندگی کنم” روایتی از معصومه کریمی (مستعار) یکی از محصلان باز مانده از تحصیل است. وی که از میزان افزایش افسردگی اش شکایت دارد می گوید طالبان همه دارو ندارم را از من گرفت. او با یک خواهر کوچک و پدر و مادر پیرش زندگی می کند. او دوست داشت خبرنگار شود و در کنار خدمت به مردم، در مصارف و خرج خانواده ا با پدر پیرش کمک کند.
طالبان اما رویایی خبرنگار شدن معصومه را برای همیشه نابود کرد.
مهتاب(مستعار) یکی دیگر از محصلان باز مانده از تحصیل است که میخواهد با مشکلات مبارزه نموده و برای موفق شدن بجنگد
وی در گفت کو با فرخنده نیوز گفت: درست است که درب دانشگاه و‌مکاتیب بسته است اما دروازه ی امید برای همیشه باز خواهد بود.
” بعد خواندن اطلاعیه ی بسته شدن دانشگاه به روی دختران احساس کردم دیگر هیچ امیدی برای زندگی ندارم، زیرا من از جمله کسانی بودم که از یکی از ولسوالی های دور دست افغانستان برای تحصیل به کابل می آمدم. پس از یک سال سپری کردن در خانه روز به روز افسرده تر می شدم، تا تصمیم گرفتم باید از این چالش یک فرصت بسازم به کابل امدم تا بورسیه های تحصیلی را تعقیب کنم.
وی هم چنان افزود؛ زندگی یک سفر کوتا است و این مشکلات و‌محرومیت ها ما را استوار تر می سازد.
وی در پیامی به دختران باز مانده از تحصیل گفت” نباید نا امید شوید شما قوی تر از آن هستید که فکر می کنید، این شرایط داستان خوبی برای موفقیت خواهد بود باید ایستاد و مبارزه کند.
تحصیل آرزوی هر دختر افغان است. دختران که تشنه ی تحصیل و‌پیشرفت در جامعه ی است که بال های شان را شکستند.
قتل، تجاوزجنسی، زندان و سرکوب زنان، از جمله مشکلات است که دختران افغان تجربه می کند.
دختران که به جرم عدالت خواهی بار ها صدا بلند کرد اما جامعه ی جهانی هر بار، با بیان کردن ابراز تآسف، صدای خسته ی زنان افغان را نا دیده می گیرند
این در حالی است که پس از روی کار آمدن حکومت دوباره ی طالبان، زنان و دختران شجاع افغانستان برای دفاع از حقوق شان بار ها تظاهرات و داد خواهی کردند که هنوز هیچ واکنش ازطرف جامعه ی جهانی در این مورد نشان داده نشده است.