هشت مارچ روز جهان همبستگی زنان است که هر ساله در هشت مارچ برای بزرگداشت دستاوردهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و اقتصادی زنان جشن گرفته می‌شود.
این روز نماد است تا زنان کوشش می کنند که توجه همه را برابری جنسیتی، حقوق باروری و خشونت و سوء استفاده علیه زنان جلب کند.
در این دو سال این رو در حالی تجلیل می شود که زنان که در افغانستان زنان زندگی می کنند که از اساسی ترین و اولیه شان محروم است. سازمانهای جهانی از بدترشدن وضعیت روحی و روانی زنان افغانستانی هشدار می دهد و هم چنان سازمان بهداشتی جهانی در گزارش از میزان بلند رفتن مرگ و میر مادران در افغانستان خبر داده که به اساس این گزارش روزانه حدود ۲۴ زن به‌دلیل بیماری‌های قابل پیشگیری مرتبط با بارداری و زایمان در افغانستان جانشان را از دست می‌دهند، براساس این گزارش افغانستان بلندترین آمار مرگ و میر مادران را در آسیا دارد و علت آن کمبود بودجه و داکتر برای زنان بعد از به قدرت گیری طالبان در افغانستان است و از سوی دیگر هم، فشارها و محدودیت‌های طالبان علیه زنان از جمله ممنوعیت رفتن زنان بدون محرم به مراکز درمانی و محدودیت‌های اعمال‌شده در کار امدادگران زن که اغلب برای زنان کار می‌کنند، باعث تشدید این بحران شده است. این در حال است که طالبان در این اواخر به انیستیوت های دولتی دستور داده است دختران که از صنف دوازده فارغ‌التحصیل شده است در این انیستیوت های در رشته قابلگی و نرسنگ جذب کنند که شاید بتوانند در این عرصه موثریت داشته باشد.
هم چنان بعد از قدرت گیری طالبان جنبش های ائتلافی زیاد به رهبری زنان معترض و فعالان حقوق بشر در داخل این کشور برای مبارزه و دادخواهی برای حقوق و آزادی ایجاد کردیده است.
بسیاری از اعضایی این جنبش توسط گروه طالبان زندانی شده و بعد از تعهد از زندان این گروه رها شدند و بعضی از این زنان زندانی مجبور به خارج شدن از کشور شدند.
بسیاری از زنان و دختران افغانستانی بعد از قدرت گیری طالبان در این کشور از افغانستان بیرون شدند و زندگی را در کشور دیگر با مشکلات و چالش های زیادی شروع کرده است
خانم صمدی یک از این خانم ها ست وی درباره روز هشت مارچ چنین می گوید” به نظر من هشتم مارچ، روز جهانی زن، فرصتی است برای تجدید نظر در مسائل حقوق زنان، تشویق به شکل‌دهی تغییرات اجتماعی برای برابری جنسی، و افزایش آگاهی درباره نیازها و دستاوردهای زنان در سراسر جهان.
زنان با توانایی، استعداد و تأثیرگذاری در هر زمینه از زندگی، جهان را با افکار خود رنگارنگ می‌کنند. حضور و سهم زنان در علم، هنر، تجارت، و سیاست، منبعی از اثرگذاری و تغییر است که با اراده و ایثار آنان، جوامع به سوی توسعه و پیشرفت حرکت می‌کنند. و نباید مانع آنان شد اگه مانع زنان شویم ما باعث می‌شویم نیمی از جامعه حذف شوند”
بعد از محدویت های کاری طالبان بر زنان افغانستانی باعث کردید بسیاری از این زنان دچار مشکلات اقتصادی جدی روبرو شدند و
بعصی از این زنان که در نهاد های دولتی و عیر دولتی کار مر کردند تنها نان آور خانواده شان بودند و حالا به کار دیگر از قیبل خیاطی در خانه و خامک دوزی رو آورده است.
ثریا زن است که در نهاد غير دولتی کار می کرد وی می گوید او تنها نان آور خانواده اش است چون پدر فوت کرده و برادر ندارد وی بعد از تصمیم طالبان درباره کار زنان در نهاد غير دولتی بیکار شد و حالا با تدریس زبان در یکی از نهاد های آموزشی با معاش ۶ هزار مصارف خانواده را می دهد وی می گوید:” برایم سخت است که باز که با ۶ هزار افغانی کرایه خانه و مصارف مواد غذایی خانوده ام بدهم و درباره هشت مارچ باید بگویم برای روز هشت مارچ روز زن است که هیچ زن در جهان از حقوق اولیه و انسانی اش محروم نشود و در این دو سال هشت مارچ برایم مفهوم خود را از دست داده است”
خانم صمدی درباره وضعیت اقتصادی و آزادی زنان افغانستانی چنین می گوید: وضعیت اقتصادی و آزادی در افغانستان پس از تغییرات اخیر و حاکمیت جدید، با چالش‌ها و نیازهای بسیار روبروست. اقتصاد افغانستان با مشکلاتی همچون بحران انسانی، کمبود منابع، وابستگی به کمک‌های خارجی، و تحریم‌ها مواجه است. همچنین، زنان و اقلیت‌ها به طور گسترده نیاز به حمایت برای حفظ حقوق و آزادی خود دارند. آینده وضعیت اقتصادی و آزادی در این کشور وابسته به تدابیر داخلی و همکاری جهانی برای حل مسائل است”
دختران و زنان که کشور به نام افغانستان زندگی می کنند برای شان هشت مارچ روزی ست که صدای شان شاید به کوش شنوایی جهان و سازمان حقوق بشری جهانی برسانند و برای حقوق و آزادی شان که توسط گروه به نام طالبان گروگان گرفته شده است دادخواهی کنند. سوال اصلی در این جا ست که چرا بیشتر از دوسال جها برای تامین حقوق زنان افغانستانی کار نمی کنند آیا صدایی این زنان برای جهانیان تکراری شده است دیگر کوش شنونده یی نیست؟
لیلا رضایی