فرخنده: خبرنگاران از روند اطلاع رسانی در افغانستان شکایت کرده، می‌گویند با محدودیت و سانسور‌های بسیاری مواجه شده است.
دختران خبرنگار از کار رسانه‌ای خسته شده است، گفتند تحقیر، اهانت و رفتار زشت از سوی گروه حاکم بالای زنان و دختران، فضای سالم کاری را از ایشان گرفته است.
عایشه اسم( مستعار) در مصاحبه با رسانه فرخنده گفت: آنان در زمان کار بخصوص زمانی‌که به ادارات دولتی جهت اشتراک در برنامه‌ها اقدام کرده است، با اهانت و تحقیرها روبرو شده است.
عایشه می‌گوید” در خیلی از برنامه‌ها بخاطر دختر بودن پس برگشتم و اجازه اشتراک در برنامه برایم داده نشده است، در جاده‌ها و حین مصاحبه مزاحمت از نیروهای طالبان شده است. من گیج می‌مانم که به پاسخ بدهم، هرکس از من استنطاق می‌کند و مرا جاسوس می‌خواند.”
وی گفت، از محدودیت‌های طرز پوشش، داشتن ماسک، و نوع برخورد ستیزانه طالبان به ستوه آمده است.
سحر تابش ( مستعار) یکی دیگر از خبرنگاران زن می گوید:« خبرنگار شدن یکی از رویایی کودکی ام بود، در زمان جمهوریت بی عدالتی های زیادی در نهاد های مختلف دولتی و غیر دولتی وجود داشت و من می خواستم با بلند کردن صدایم به این بی عدالتی ها نقطه ی پایان بگذارم.
متآسفانه بعد از روی کار امدن طالبان و وضع محدودیت‌ها علیه رسانه ها و کار زنان باعث شد تا خانه نشین شوم»
وی هم چنان گفت: فعلا خبرنگاران زن هیچ کدام شان نمی تواند به صورت مستقل فعالیت کنند
خانم تابش هم چنان افزود وضع محدودیت علیه رسانه ها وکار زنان از سوی طالبان باعث می شود که وعلاقه آن ها نسبت به شغل شان کمتر شوند و بیشتر از خبرنگاران کشور را ترک و یا خانه نشین شدند.
با این حال در شماری از ولایت‌ها هیچ خبرنگار زن وجود ندارد؛ زیرا طالبان عمدا خبرنگاران زن و سایر کارمندان رسانه‌ای را هدف قرار داده و قوانین تازه علیه رسانه ها و کار زنان در رسانه ها وضع کرده است.
در تازه‌ترین مورد، فرماندهی امنیه‌ی طالبان در ولایت خوست، تماس تلفنی زنان و دختران با رسانه‌های شنیداری و دیداری را ممنوع اعلام کرد.
پیش از آن ،ملا شیرین، والی گروه طالبان در ولایت قندهار فیلم‌برداری و عکس‌برداری از «موجودات زنده» در تمام مجالس دولتی را ممنوع اعلام کرده بود.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده توسط سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌های بین المللی، گروه طالبان مسئول بیشترین خشونت علیه خبرنگاران در دو دهه گذشته بوده‌اند.
اما در بیش از دو سال گذشته که این گروه بر افغانستان حاکم بوده‌اند نیز خشونت علیه خبرنگاران را کنار نگذاشته‌اند و بارها خبرنگاران را در خیابان‌ها شلاق زدند و سرکوب کردند.
خشونت و سرکوب گروه طالبان باعث شده است که بسیاری از خبرنگاران افغانستان را ترک بکنند و شماری از خبرنگاران نیز که در کشور باقی مانده‌اند، یا در خفا زندگی کنند و یا اینکه از ترس جان شان، نتوانند فعالیت آزاد خبرنگاری داشته باشند.
بر اساس گزارش بخش حقوق بشر سازمان ملل متحد، گروه طالبان از زمان تسلط بر افغانستان، بارها اقدام به بازداشت های خودسرانه و زندانی کردن خبرنگاران کرده است.
هم اکنون نیز شماری از خبرنگاران در زندان گروه طالبان به سر می‌برند، بدون اینکه جرم آنها مشخص باشد و یا به پرونده‌های آنها رسیدگی عادلانه شود.
با این حال، طالبان پس از تسلط در افغانستان ده ها موارد محدود کننده ی را علیه خبرنگاران زن نیز وضع کرده است.
پوشیدن ماسک سیاه، حجاب از جمله شرایط بودند که طالبان در اوایل حکومت شان برای زنان خبرنگار وضع کردند اما در این اواخر طالبان در یک قانون جدید گفته اند که زنان خبرنگار باید تنها دو چشم اش معلوم شود در غیر او از وظیفه برکنار خواهد شد.
مصطفی شهریار