رکود بی پیشنیه ی صنعت قالین بافی سبب بیکاری و دسترخوان خالی زنان قالین باف در ولایت بادغیس شده است
به گفته ی شماری از زنان قالین باف در این ولایت پس از دونیم سال حکومت طالبان در افغانستان فروش قالین های دست باف به کمترین میزان رسیده است.
این زنان که قبلا درامد خوبی از قالین بافی کسب میکردند، میگویند حالا نه تنها فایده بلکه خرید مواد خام نیز به ضرر آن ها است زیرا قالین بافته شده از آن به فروش نمی رسد.
عطیبه توخی رییس اتحادیه صنایع دستی زنان و مسوول یگانه مرکز تجارتی زنان بادغیس می‌گوید که در دوران حاکمیت طالبان، اکثر زنان قالین‌باف از نبود بازار مناسب برای فروش تولیدات شان نگران هستند. او ابراز نگرانی کرده که اگر وضعیت به همین منوال دوام پیدا کند، زنان مجبور هستند تا بر دروازه کارگاه‌های شان قفل بزنند.
خانم توخی هم چنان می گوید:« خانم‌های قالین‌باف در دیدار با من از نبود فروش و بازار کار شکایت دارند و میگویند که ما قالین می‌بافیم و به‌دلیل نبود فروش، قالین در کنج خانه مان مانده است».
او می گوید در سطح شهر و ولسوالی های بادغیس بیش از پنج صد تن مصروف قالین بافی هستند که قالین های ترکمنی، جای نماز و پشتی می بافند.
به گفته ی مسؤلان، در اتحادیه صنایع دستی با رکود این صنعت این دسترخوان زنان است که خالی می شود
هر کدام از زنان که در این کارگاه کار می کنند نان آور یک خانواده است. اگر بازار فروش خوب باشد برای زنان و دختران مفید است زیرا خانم‌های قالین‌باف فعالیت خوبی دارند و مرغوب‌ترین قالین‌ها را تولید می‌کنند اما فروش خوبی ندارند و تداوم این وضعیت باعث خواهد شد که قالین‌باف‌ها دیگر نبافند و این صنعت به فراموشی سپرده شود.
با روی کار آمدن دوباره ی حاکمیت طالبان در افغانستان، نه تنها مشکلات اجتماعی زنان بیشتر بلکه فقر اقتصادی نیز بین آنان موج می زنند زنانی که قبلا شغل، کار و مصروفیت داشتند فعلا در خانه ی های شان بیکار یا دنبال گدایی در جاده های شهر می گردند.