فرخنده: قرار است سومین نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل متحد امروز در دوحه پایتخت قطر برگزار شود نشست که به دلیل عدم حضور زنان و اشتراک طالبان در آن، واکنش های تند جهانی و نهاد های مختلف حقوق بشری را بر انگیخته است.
شماری از مدافعان حقوق بشر و نهاد های مختلف ملی و بین المللی طی یک قطع نامه تظاهرات جهانی را برای تحریم این نشست به راه انداختند.
این کنشگران و اعضای مستقل جامعه ی مدنی افغانستان به سازمان ملل هشدار دادند که دعوت از طالبان به معنای نادیده گرفتن آزادی مردم افغانستان است.
به گفته ی این فعالان، طالبان گروه تروریست و جنایت پیشه فاقد هر گونه مشروعیت سیاسی و حقوقی اند که با اعمال خشونت نظامی طی سه دهه ی گذشته قدرت سیاسی را با دهشت افگنی قبضه کرده اند.
در این قطع نامه هم چنان آمده است که در نتیجه ی جنایات جنگی این گروه نزدیک به دو صد هزار انسان در افغانستان کشته و میلیون ها تن دیگر آواره شدند.
هر نوع تعامل با این گروه زیر نام (مذاکره) تعامل آشکار با جنایات جنگی، آپارتایدجنیسیتی، عاملان جنایت علیه بشریت نامیده می شود.
این افراد ضمن تحریم این نشست، به سازمان ملل متحد و کشورهای دخیل در این نشست گفته است که ما از کشور های جهان می‌خواهیم که مسیر گفتگوی شان را از سوی طالبان به سوی مردم افغانستان تغییر دهد.
در ادامه ی این قطع نامه به خواست های آنان و مکلفیت سازمان اشاره شده آمده است که آپارتایدجنیسیتی باید در این کشور به رسمیت شناخته شود و وظیفه ی سازمان ملل و کشور های عضو است که آن را به رسمیت بشناسد.
در این قطع نامه هم چنان آمده است که طالبان با سرکوب مذاهب و ادیان دیگر به شکل سیستماتیک نسل کشی در افغانستان را دنبال می کنند.
در قطع نامه ی نشر شده امده است که سازمان ملل متحد باید از طالبان را وادار کنند تا از کوچ اجباری مردمان بومی از سرزمین شان و جابه جای تروریستان منطقه ی و جهانی جلوگیری کنند.
وضع تحریم های بین المللی علیه رژیم تروریستی طالبان و حفظ نام این گروه در فهرست سازمان های تروریستی و تحریم سفر اعضای تروریست این گروه به بیرون از افغانستان هر سفر افراد طالبان در کشور های جهان به معنایی گسترش تروریزم جهانی است که جهان منحیث یک هشدار باید ان را جدی بیگیرد.
این فعالان هم چنان خواستار قطع جدی کمک های بشردوستانه ی جهان به مردم افغانستان شدند به گفته ی آنان این کمک ها بیشتر به جیب طالبان می ریزد که از ان برای تقویت سازی گروه های تروریستی خود استفاده می کند.
آنان از سازمان ملل خواستند که کرسی نمایندگی افغانستان را به مردم افغانستان که تنها تریبون بین المللی چهل میلیون انسان است داده شود.
دراین قطع نامه هم چنان از افزایش فشار بیرونی بر طالبان و از ایجاد یک دولت عبوری نیز یاد شده است.
حقوق زنان و اقلیت های جنسیتی به عنوان بزرگ ترین قربانیان تبعیض در کشور باید تضمین شده و یک تعییر بنیادی در نظام های آموزشی، تحصیلی، بهداشتی و امنیتی ایجاد شود.
در پایان این قطع نامه از هر گونه مذاکرات با طالبان که خواست های مشروع مردم افغانستان را در نظر نگیرد، معامله با تروریزم خوانده شده است.
آنان هم چنان گفتند که تنها راه مبارزه با نا امنی در جهان نابودی طالبان است.