محبوبه، زنی از ولسوالی جاغوری افغانستان، نماد استقامت و عشق به زندگی است.
فرخنده؛ داستان او، روایت زنی است که با وجود تمام چالش‌ها و بی‌عدالتی‌ها، هرگز تسلیم نشد و همواره به دنبال آزادی و خوشبختی برای خود و فرزندانش بود.
محبوبه در سن پانزده سالگی به خانه بخت فرستاده شد. خانواده‌اش به او آموخته بودند که ارزشش به توانایی‌های خانه‌داری‌اش بستگی دارد و به همین دلیل، آرزوی ادامه تحصیل را کنار گذاشت. او با تمام توانش در پی جلب رضایت خانواده‌اش بود و می‌خواست همسر و دختری ایده‌آل باشد.
با گذشت سال‌ها و تولد دو فرزند، محبوبه با واقعیت‌های تلخی روبرو شد. وقتی متوجه شد شوهرش فرزندانی از یک ازدواج قبلی دارد و آن‌ها را به خانه آورده، بار دیگر بر دوش او سنگینی مسئولیت‌ها افزوده شد. با این حال، او تلاش کرد تا از آن‌ها مانند یک مادر مراقبت کند و به زندگی ادامه دهد.
روزها و شب‌ها برای محبوبه سپری می‌شدند و زندگی‌اش به شکلی تکراری ادامه داشت، تا اینکه در نهایت تصمیم به تغییر گرفت. او با دو فرزندش به کابل مهاجرت کرد و در پی فرصت‌های جدید زندگی بود. این تصمیم، آغازگر فصل جدیدی در زندگی‌اش بود.
محبوبه در کابل به تحصیلاتش ادامه داد و در دانشگاه نظامی جنرال فهیم مشغول به کار شد. او با وجود تمام چالش‌ها و فشارهای اجتماعی، هرگز تسلیم نشد و به یک زن مستقل تبدیل شد. او به عنوان زنی با اراده، ثابت کرد که می‌تواند بر تمام مشکلات فائق آید و زندگی خود و فرزندانش را بهبود بخشد.
اکنون محبوبه با افتخار از گذراندن مسیرهای دشوار و چالش‌هایی که بر آن‌ها غلبه کرده است، صحبت می‌کند. او می‌گوید: «زندگی آزاد با تمام مشکلاتش ارزش زندگی کردن را دارد.» این جمله به خوبی بیانگر قدرت و اراده‌اش در برابر بی‌عدالتی‌هاست.
داستان محبوبه تنها داستان یک زن نیست، بلکه نمادی از امید و استقامت در برابر دشواری‌های زندگی است. او به ما یادآوری می‌کند که در تاریک‌ترین لحظات، امید و عشق می‌تواند نور را به زندگی بازگرداند و مسیر جدیدی برای آینده رقم بزند. زندگی محبوبه، گواهی بر قدرت زنان در جامعه است و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با اراده‌ای قوی و امید به آینده، بر چالش‌ها غلبه کرد.
گزارش: سهیلا گلستانی