فرخنده: ائتلاف جنبشهای اعتراضی زنان افغانستان در تازهترین اعلامیهاش، اقدامات طالبان را «مصداق واضح آپارتاید جنسیتی» خوانده و از پیامدهای منفی این حاکمیت برای زنان و دختران افغان به شدت انتقاد کرده است. در این اعلامیه آمده است که دستآورد طالبان در طول سه سال حکومتشان تنها «فقر، بیکاری، ناامنی و محرومیت زنان و دختران از کار و تحصیل» بوده است.
این جنبشها تأکید کردهاند که طالبان با بازداشتهای خودسرانه، قتل، غارت و تجاوز به جان و مال مردم، به بحران انسانی در افغانستان دامن زده و میلیونها نفر را مجبور به فرار از کشور کردهاند. ائتلاف جنبشهای زنان همچنین ضمن محکوم کردن این جنایات، از جامعه جهانی خواسته است تا با اعمال فشار بر طالبان، به استمرار ظلم و ستم علیه زنان افغانستان پایان دهد.
در بخشی از اعلامیه، این فعالان هشدار دادهاند که محرومیت زنان از حقوق انسانیشان ممکن است به «بزرگترین فاجعه» انسانی در کشور منجر شود که تأثیرات آن نه تنها به افغانستان، بلکه به منطقه و جهان گسترش خواهد یافت. آنها از مردم افغانستان نیز خواستهاند که در برابر اقدامات «ظالمانه» طالبان سکوت نکنند و از مبارزات انسانی زنان برای دستیابی به حقوق ابتدایی خود حمایت کنند.
این ائتلاف همچنین از جامعه جهانی خواسته است که «آپارتاید جنسیتی» حاکم بر افغانستان تحت سلطه طالبان را به رسمیت بشناسد و این گروه را در برابر نقض قوانین بینالمللی حقوق بشر پاسخگو سازد.
در این راستا، فعالان جامعه مدنی و حقوق بشر در کشورهای مختلف به مناسبت ۱۵ اگست، فراخوانی برای اعتراضات سراسری علیه طالبان صادر کردهاند و حاکمیت این گروه را «مبتنی بر آپارتاید» توصیف کردهاند. آنها همچنین از سازمان ملل متحد خواستهاند که این وضعیت را به رسمیت بشناسد.
لازم به ذکر است که از زمان حاکمیت طالبان بر افغانستان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱، هیچ کشوری در جهان این گروه را به رسمیت نشناخته است. طالبان به طور سیستماتیک زنان و دختران را از حقوق اساسی خود محروم کرده و محدودیتهای شدیدی بر آموزش و سایر جنبههای زندگی آنها وضع کردهاند، بهطوریکه دختران بالای صنف ششم از ادامه تحصیل منع شده و درهای دانشگاهها نیز به روی آنها بسته شده است.