فرخنده: شماری از زنان معترض افغانستان با انتشار فراخوانی تحت شعار «خاموش نمی‌مانیم»، به برگزاری اعتراض‌های گسترده علیه رژیم طالبان دعوت کردند. این زنان اعلام کردند که در سه سال گذشته، زنان، اقوام آسیب‌پذیر و اقلیت‌های مذهبی به‌طور نظام‌مند تحت «سرکوب، ظلم و بی‌عدالتی بی‌رحمانه طالبان» قرار گرفته‌اند.
در متن این فراخوان آمده است: «گروه طالبان نه تنها جنایات جنگی و کشتارهای هدف‌مند نظامیان و کارمندان حکومت پیشین را مرتکب شده‌اند، بلکه به‌گونه هدف‌مند و ویژه زنان معترض را آزار و اذیت و حتی مورد تجاوز جنسی قرار داده‌اند. این جنایات هولناک باید مورد پیگرد قانونی قرار گیرد و عاملان آن به دادگاه کشانده شوند.»
زنان معترض در این فراخوان تاکید کردند که «حکومت خودخوانده طالبان» نه تنها به تعهدات خود به جامعه جهانی عمل نکرده، بلکه روابط خود را با گروه‌های «تروریستی» دیگر تقویت کرده و افغانستان را به «خانه امن هراس‌افکنان بین‌المللی» تبدیل کرده‌اند. آنها هشدار دادند که این وضعیت کشور را به تهدیدی بالقوه برای منطقه و جهان نزدیک‌تر می‌سازد.
این زنان از تمام شهروندان افغانستان، به‌ویژه زنان در داخل و خارج کشور خواسته‌اند که با استفاده از امکانات موجود و حتی به‌صورت انفرادی، علیه «حاکمیت خودخوانده و زن‌ستیز طالبان» صدای خود را بلند کنند و خواستار بازداشت و محاکمه رهبران طالبان در دادگاه بین‌المللی لاهه شوند.
در همین راستا، فعالان جامعه مدنی و حقوق بشر افغانستان در کشورهای مختلف نیز به مناسبت ۱۵ اگست، برای اعتراض‌های سراسری علیه طالبان فراخوان داده‌اند. این فعالان، حاکمیت طالبان بر افغانستان را «مبتنی بر آپارتاید» دانسته و از سازمان ملل خواسته‌اند تا این رژیم را به رسمیت نشناسد.
از زمان حاکمیت طالبان در ۱۵ اگست ۲۰۲۱، هیچ کشوری در جهان این گروه را به رسمیت نشناخته است. طالبان پس از به‌دست گرفتن قدرت، زنان و دختران را از تمامی حقوق اساسی‌شان محروم کرده و محدودیت‌های شدیدی بر زندگی آنها وضع کرده‌اند. به‌خصوص، آنها دختران بالاتر از صنف ششم را از ادامه آموزش منع کرده و درهای دانشگاه‌ها را به روی دختران و زنان بسته‌اند.
زنان معترض در این شرایط بحرانی به‌دنبال جلب حمایت جامعه جهانی و برقراری حقوق خود و سایر اقشار آسیب‌پذیر در افغانستان هستند.