فرخنده: در پی سالگرد سقوط نظام جمهوریت و برگشت حاکمیت طالبان، زنان مبارز افغانستان در حرکتی خودجوش به سیاستهای این گروه اعتراض کردند. آنها در اعلامیهای اعلام کردند که واگذاری افغانستان به «گروه طالبان» یک فاجعه جدی است و عواقب آن همچنان ادامه دارد.
در این اعلامیه آمده است: «برپایی رژیم آپارتاید جنسیتی با حذف زنان از حوزه عمومی، تداوم سازمانیافته نسلکشی، کوچ اجباری، فقر ۹۰ درصدی و افزایش اردوگاههای آموزشی تروریسم منطقهای و جهانی، پیامدهای این فاجعه هستند و دامنه آن هر روز گستردهتر میشود.»
این جنبش زنان همچنین به استناد گزارشهای سازمان ملل و رسانههای بینالمللی، از حضور بیش از ۱۰ گروه هراسافکن منطقهای و جهانی در افغانستان تحت حاکمیت طالبان خبر دادند که به دنبال ایجاد خشونت و سربازگیری هستند. آنان ۱۵ اگست را روز «سیاه» برای مردم افغانستان توصیف کردند.
این در حالی است که طالبان ۲۴ اسد را روز پیروزی و «فتح» میخوانند. با این وجود، دیدبان حقوق بشر در گزارشی اعلام کرد که طالبان در دوره حاکمیت دوباره خود بزرگترین بحران حقوق زنان را در جهان ایجاد کردهاند.
گزارشهای اخیر سازمان ملل نیز وضعیت حقوق زنان در افغانستان را وخیم توصیف میکند. بر اساس یک نظرسنجی، ۹۸ درصد زنان احساس میکنند که در تصمیمگیریهای جامعه تأثیر محدودی دارند و ۶۸ درصد از زنان وضعیت سلامت روان خود را بد یا بسیار بد گزارش کردهاند.
طالبان از زمان برگشت به قدرت در اوت ۲۰۲۱، تمام حقوق اساسی زنان را محدود کرده و آنان را از رفتن به مکتبهای بالاتر از صنف ششم و دانشگاهها منع کردهاند. طبق گزارشها، در طی سه سال حاکمیت این گروه، حداقل ۷۰ فرمان به منظور محدودیت حقوق و آزادیهای زنان صادر شده است.