فرخنده: ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان، هشدار داده است که واکنش جامعه جهانی به نقض گسترده حقوق زنان و دختران افغانستان، نباید تنها در سطح بیانیههای سیاسی باقی بماند. او خواستار اقدامات عملی، پایدار و مؤثر برای دفاع از حقوق اولیه زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان شده است.
بیش از چهار سال پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، روند اعمال محدودیتها بر آزادیهای مدنی، بهویژه حقوق زنان، نهتنها متوقف نشده بلکه شدت نیز یافته است.
ریچارد بنت در گفتوگو با رسانه «آمو» گفته است:« در مجموع، وضعیت حقوق بشری نهتنها بهبود نیافته، بلکه بدتر هم شده است. هیچیک از فرمانهای محدودکننده طالبان لغو نشدهاند، با وجود اینکه جامعه بینالمللی بارها آنها را مصداق تبعیض جنسیتی و آزار ساختاری دانسته است.»
طالبان در تازهترین اقدام خود، حضور زنان در دفاتر سازمان ملل را نیز هدف قرار دادهاند. بنابر اعلام این سازمان، کارمندان زن برخی دفاتر در داخل افغانستان از ادامه فعالیت بازماندهاند، مسئلهای که مستقیماً روند کمکرسانی بشردوستانه را تهدید میکند.
ملل متحد پیشتر هشدار داده بود که با اعمال این محدودیتها، اجرای برنامههای حیاتی کمکرسانی، بهویژه در مناطق زلزلهزده و بحرانزده، به شدت مختل میشود.
آقای بنت در این مورد گفت:« اینکه زنان نتوانند آزادانه برای سازمان ملل کار کنند، نقض روشن حقوق بشر است. این مسئله پیشتر نیز نگرانیآفرین بوده و تأسفبار است که اکنون دوباره با آن مواجه هستیم.»
گزارشگر ویژه سازمان ملل همچنین بر لزوم نظارت دقیق بر توزیع کمکها در مناطق آسیبدیده از زلزله در شرق افغانستان تأکید کرده است. به گفته او، اطمینان از دسترسی زنان و کودکان به کمکهای بشردوستانه باید در اولویت قرار گیرد.
وی اضافه کرد:« کشورهایی که بودجه بشردوستانه اختصاص میدهند، باید مطمئن شوند که این کمکها به دست نیازمندترین افراد میرسد. زنان و کودکان بیشترین آسیب را دیدهاند و باید در اولویت حمایت قرار گیرند.»
این اظهارات در حالی بیان میشود که شورای حقوق بشر سازمان ملل هفته گذشته در نشستی ویژه، وضعیت بحرانی حقوق بشر در افغانستان را بررسی کرد. نمایندگان بسیاری از کشورها در این نشست، محدودیتهای فزاینده طالبان بر زنان، حذف آنان از آموزش و کار، و نبود آزادیهای مدنی را محکوم کردند.
ریچارد بنت در پایان گفتگو خاطرنشان ساخت که اگر جامعه جهانی خواهان تغییر واقعی در وضعیت زنان افغانستان است، باید از اقدامات نمادین عبور کرده و فشارهای سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی هدفمندتری بر حاکمان فعلی افغانستان وارد کند.