فرخنده جنبش زنان افغانستان در تبعید در بیانیهای به مناسبت ۲۵ نوامبر اعلام کرد که خشونت علیه زنان افغانستان، چه در داخل کشور و چه در بیرون از مرزها، به «یکی از دردناکترین و کمتوجهشدهترین بحرانهای حقوق بشری جهان» تبدیل شده است. این جنبش هشدار داده که زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان با «شدیدترین اشکال محرومیت و سرکوب» روبهرو هستند و هر روز با تهدیدهای آشکار علیه زندگی، آزادی و کرامت خود مواجه میشوند.
در این بیانیه آمده است که زنان در افغانستان از آموزش، کار، حضور اجتماعی و حتی آزادی رفتوآمد محروم شدهاند؛ محدودیتهایی که بهگفته این جنبش، خشونت ساختاری و سیستماتیک را بر بدن و روان آنان تحمیل میکند. این نهاد تأکید کرده که دامنه این رنجها از مرزهای افغانستان عبور کرده و زنان افغان در تبعید نیز با تبعیض، ناامنی اقامتی، فقر و خطر مداوم بازگرداندهشدن روبهرو هستند؛ مسائلی که این جنبش آن را «ادامه همان خشونت، تنها با ظاهری متفاوت» توصیف کرده است.
جنبش زنان افغانستان در تبعید در بخش خواستههای خود اعلام کرده است که هیچ زن افغان نباید به افغانستان تحت کنترل طالبان بازگردانده شود و جامعه جهانی باید مسیرهای امن، قانونی و پایدار برای حمایت، اسکان و اقامت زنان افغان فراهم کند. این جنبش همچنین خواستار بهرسمیتشناختن سیاستهای زنستیزانه طالبان بهعنوان «جنایت علیه بشریت» شده است.
در پایان بیانیه، این جنبش تأکید کرده است که رنج زنان افغان نباید بیش از این نادیده گرفته شود و مبارزه برای آزادی، امنیت و کرامت انسانی آنان تا زمانی ادامه خواهد یافت که حقوق و فرصتهای محرومشده دوباره به زنان بازگردانده شود.